جلسه ی بعد کار فراتر رفت وکدهای مغزی بیان شد که اون دیگه قابل بیان نیست. خوب ترم یک مهندسی تمام شده بود من مانده بودم و درک این مباحث عجیب وغریب و ناشنیده من در پایان ترم یک مجبور شدم بدلیل توسعه کار در تهران دفتر بگیرم و به تهران بروم ولی هر چه تلاش کردم نتونستم از ترم دوم مهندسی های اکتیو بگذرم و دفتر کارم را به معتمدم سپردم و برگشتم و ترم دوم آغاز شد .آغازی طوفانی با مباحثی که چگونه فاصله موفقیت های خویش را با خواسته های آرمانی خویش کم کنیم؟  و اینکه توانهای مغزی زمان نمی شناسد و هدف های کوچک و بزرگ دسته بندی ماست و برای مغز یکسان هستند. مفاهیم جدیدی به عرصه زندگی من وارد شده بود مانند عقلانیت , آوای زندگی ساز مغز , توان های مغزی , کدهای مغزی زیستن, کدهای هنری و…

کلاس در حال سپری شدن بود که صحبت از مفهوم زندگی شد. زندگی دوستان نه زنده بودن. آنجا بود که فهمیدم زنده بودن چیزی بجز نفس کشیدن نیست و ساده ترین کاری است که برای انسان طراحی شده و اغلب انسانها به ان بسنده میکنند. عمیق تر نگریستم و تفاوت فاحش بین زنده بودن و زندگی کردن را دیدم و متولد شدم. تولدی نه برای زنده بودن بلکه برای زندگی و این فاخر ترین مفهوم من شد. دیدم زنده بودن نیازمند یک سری عوامل ثابت حیاتی بود ولی زندگی کردن نیازمند تغییرات پی در پی و پویایی. زنده بودن یعنی با نفسهایم ولی زندگی کردن یعنی با لحظه هایم چه کنم. زنده بودن یک تپش طبیعی قلب ولی زندگی کردن یعنی داشتن یک قلب پر عشق و تپنده. زنده بودن یک هدیه ولی زندگی کردن یک نوع لیاقت پاداش. زنده بودن جمع کردن لحظه لحظه ثانیه های برای بقا ولی زندگی کردن خرج کردن تمام لحظه های زندگیست. دوستان زنده بودن موفقیتی محسوب نمی شود و اجبارن در اختیار ما قرار داده شده و آنچه موفقیت محسوب میشود زندگی کردن است که شما ان را انتخواب می کنید. زنده بودن ثابت در تعدادی محدود از سالها خلاصه میشود و زندگی کردن جریانی ابدی وگاهی برای زندگی کردن باید به مرگ نزدیکتر شد. زنده بودن یک سراشیبی بسمت زوال است و زندگی کردن یک مسیر زیبا بسوی کمال. زندگی کردن یعنی اجازه ندهید هیچ چیز شما راتسلیم کند و از مسیرتان باز گرداند یا صحنه ای را از دست بدهید چون زنده بودن با شکست متوقف میشود ولی بارها و بارها میتوان شکست خورد و به موفقیت در زندگی رسید. دوستان در فرصتهای زندگی شیرجه بزنید حتی خلاف جهت دیگران شنا کنید و لازم شد تا مرز غرق شدن پیش روید چون آنهایی که زنده اند و زندگی نمیکنند هیچگاه لذت شنا کردن , پرواز کردن بدون پر و اسرار طبیعت را درک نمیکنند. آنها هیچگاه تجسمی نداند که خلق شود و خاطره ای نمیسازند که قرن ها بعد بشریت آنها را بخاطر آورند. دوستان گلم زنده بودن یک زمان کوتاهی دارد و چه خوب است شما دوستانی که این متن سراسر عشق من را میخوانید با هم وارد زندگی شویم تا بتوانیم ابدیت را تجربه کنیم.

با تقدیم احترامات سعید فرهت

1396.09.03